სათხოვარი და სავედრებელი

[ლაშა]

      ეკლესია და მის გარშემო განვითარებული ამბები, მუდმივად წერა-კითხვა, სჯა-ბაასის საგანია ჩვენს საზოგადოებაში. რამდენიმე ხნის წინ გამოვაქვეყნე ბლოგ პოსტი სათაურით "ვისი უნდა გვეშინოდეს?", ახლა მინდა მკითხველის ყურადღება მივმართოთ იქითკენ, რისთვის ლოცულობს ქრისტიანი და რას ითხოვს იგი უფლისგან?

(წყარო)

      თავისთავად ამაზე პასუხი ბანალურია და მე მხოლოდ გაკოპირება მომიწევს იმისა, რაც ქრისტიანებს არაერთხელ სმენიათ, მაგრამ ვფიქრობ ხშირად დაუკვირვებელი და აზრმიუტანელი სიტყვებია. სხვაგვარად, ის თუ რატომ დავდივართ ეკლესიაში, სრულიად გასაგები გახდებოდა ჩვენთვის.

      ნებისმიერი "რა-ობა", გამოიხატება საქმიანობაში, ქმედებაში. მაგალითად, სოციოლოგობა გამოხატება საზოგადოების შესწავლაში, კვლევების ჩატარებაში; ექიმობა გამოიხატება დიაგნოზის დასმასა და მკურნალობაში, ასევე კალიგრაფიაში. კომპოზიტორობა გამოიხატება მუსიკის შექმნაში და ა.შ. ქრისტიანობაც რაღაც ქმედებაში, რაღაც სამსახურში გამოიახტება და ამ ქმედებისა თუ სამსახურის (უკეთესი იქნება გამოვიყენებთ სიტყვას - მსახურება) უპირველესი გამოვლინებაა მსხვერპლშეწირვა. მსხვერპლშეწირვა კი წირვაზე აღესრულება.

      სწორედ წირვის ტექსტიდან მინდა მოვიშველიო ის სავედრებელი თუ სათხოვარი, რაც ადამიანებს აქვთ უფლისადმი.

დავიწყოთ პირველით, როგორ უნდა ილოცოს ადამიანმა?

      დიაკვნის პასუხი იქნება:

      მშვიდობით უფლისა მიმართ ვილოცოთ!

ახლა საინტერესოა რითვის ლოცულობს ადამიანი?

      შეწევნისთვის, სიცოცხლისთვის, შეწყალებისა და დაცვისთვის. ასევე "მშვიდობისათვის ყოვლისა სოფლისა, კეთილად დგომისათვის წმიდათა ღვთისა ეკლესიათა და ყოველთა ერთობისათვის", ასევე ლოცულობს ეკლესიისათვის, ტაძრისთვის და ამ ტაძარში შიშითა ღმრთისათა და კრძალვით და სარწმუნოებით შემოსულთათვის. ქრისტიანი ლოცულობს ჭირისაგან, რისხვისაგან და იწროებისაგან ხსნისათვის.

ახლა, რაც შეეხება სათხოვარს, რას თხოულობს ქრისტიანი უფლისგან?

      ყოველ დღის სიწმინდით, მშვიდობით და უცოდველად აღსრულებას თხოულობს, თხულობს ასევე მშვიდობის ანგელოზს, რომელიც იქნება სარწმუნო წინამძღვარი და მცველი სულისა და ხორცისა, შენდობას და მიტევებას ჩადენილი ცოდვისა და უსჯულოებისა, უფლისგან თხოულობს კეთილსა და უმჯობესს თავისი სულისათვის, შემდეგი სათხოვარია დარჩენი ცხოვრების მშვიდობით და სინანულით გაგრძელება, ქრისტიანი თხოულობს, რომ მისი გარდაცვალება იყოს უჭირველი, არატანჯვითი, იყოს ურცხვენელი, არასასირცხვილო, მშვიდობითნი და ჰქონდეს საშუალება, რომ კეთილი სიტყვა მიუგოს უფალს საშინელ სამსჯავროზე.

ვის ევედრება და ვის შემწეობით სურს ეს ყოველივე?

      ევედრება ქრისტესა ღმერთსა ჩვენსა და ევედრება ღმრთისმშობლის და ყველა წმინდანის შეწევენით, მათი მეოხებით, მათ მოხსენებით.

      ესაა ქრისტიანის ის ძირითადი სალოცავი, სავედრებელი და სათხოვარი უფლის წინაშე, რომელიც მას უნდა ჰქონდეს, რომელიც ყოველ ლიტურგიაზე ივედრება და ითხოვება. ესაა იოანე ოქროპირის ლიტურგიიდან ამოწერილი ტექსტი. თუ დააკვრიდით აქ არსად არაა სათხოვარი ეკონომიკურ კეთილდღეობაზე, წარმატებულ სტუდენტობასა და კარიერაზე, საზოგადოებისგან დაფასებასა და აღიარებაზე და ბევრ ისეთ რამეზე, რომლის ჩამოთვლაც შორს წაგვიყვანს, მაგრამ თითოეული მათგანის არ არსებობა ხშირად ჩვენს გაღიზიანებას და პროტესტს იწვევს უფლის მიმართ.