გადაუდებელი სიკეთე

[ლაშა]

      დარწმუნებული ვარ თქვენც მოგისმენიათ, თუ არ გითქვამთ კიდეც, რომ სიკეთე გადამდებია. არ ვიცი, ვის გადაედო ან ვინ გადასდო, მეტიც, სამყაროში ერთადერთი კეთილი კაცის ისტორია სულ სხვა რამეებს გვეუბნება და შესაბამისად, როგორც სხვა ბევრი ფრთოსანი და მოფარფატე ფრაზა, ესეც სადღაც, კოსმოსში გამოკიდებული მგონია, მაგრამ ცდად ღირს. ქველნი ვართ და მნიშვნელოვანიც მგონია ისეთ ქველობაზე ვისაუბროთ, რომელიც მაინცდამაინც კამერებისთვის არ შემდგარა და ვინაიდან თავად მსურველებს არ მოუწადინებიათ, არც მე ვაპირებ მათი მარჯვენა-მარცხენა ხელთა სიკეთის გადასხვაფერებას და სააშკარაოზე გამოტანას სახელებითა და გვარებით (ნაცნობებმა ისედაც იციან ეს ამბავი).

      მცხეთა რომ იტალიის გულს, რომს ეჭიდავება სიძველით, ისტორიით და ხანდახან სიწმინდით, ახალი ამბავი არ არის. ანტიკური ქალაქი, მაკედონელის მსტოვრები, სადღაც პომპეუსიც, კვართი, და ათასი სხვა დახასიათების შემდეგ, რა გასაკვირია რომ ტურისტების ნაკადი არ წყდება მცხეთაში, მაგრამ იშვიათია ტური, რომელიც მოიცავს ბავშვთა სახლის მონახულებას. ჩემი ერთი ახლობლის ოჯახში, ორი, საშუალო ასაკის, იტალიელი ადამიანი ჩამოვიდა სტუმრად, ცოლ-ქმარნი (მაინცდამაინც სტუმარი არ ეთქმის ნათესავს, მაგრამ არ დავკონკრეტდები). ვინაიდან რამდენიმე დღე საქართველოში მოუწევდათ ყოფნა, ნელ-ნელა ქართული ბუნებით, კულტურით, სამზარეულოთი და იტალიელობის მიუხედავად, არქიტექტურით აღფრთოვანებას შეუდგნენ. შვებულების დასასრულს კი ერთი კითხვა დასვეს?

- მცხეთაში არ არის ბავშვთა სახლი? მოხუცთა ან უმწეოთა თავშესაფარი?

      დადებითი პასუხი მიიღეს ... და გზას გაუდგნენ საყიდლებისკენ. არც საარჩევნო კანდიდატები არიან; არც რომელიმე ევროპულ-ამერიკული დახმარების ფონდი; არც რუსთავი 2-ის ნომერი ჰქონდათ, რომ ეთქვათ - ევროპა ქართველებს ვეხმარებითო; გაგიკვირდებთ, და ბებიაც კი არ ჰყავდათ ქართველი; არც ნაცნობობა და მეტიც, არც სუფრაზე ყანწით დალეული საქართველოს კუთხე კუნჭულის ან ყველა გაჭირვებულს გაუმარჯოს სადღეგრძელო. უბრალო საქმე - მოჩხრიკეს ჯიბეები რისი საშუალებაც ჰქონდეთ საყიდლებზე საბავშვო სათამაშოები, ტკბილეული შეაგროვეს, ცოტა ფული გადაინახეს სასაჩუქრედ და გზას გაუდგნენ ძეგვისკენ.

      ძეგვისკენ მიმავალ გზაზე, არმაზს რომ გასცდებით, მძის ძირში, ტყის პირას ერთი სახლი დგას, სადაც ბავშვები ცხოვრობენ. ეს ბავშვთა სახლი, სულ რამდენიმე წელია რაც არსებობს და თავი ისე გააქვს, როგორც შეუძლია - გაჭირვებით და ვაი ვაგლახით. როგორც გვიყვებიან, დიდი სიხარული და ბედნიერება იყო მათთვის, ამგვარი თბილი სტუმრობა. დიდი ხანია ხელდამშვეებული არავინ მისულა მათთან ამდენი სითბოთი და სიყვარულით, ღიმილიანი თუ მზურნველი თვალებით.

      თავად იტალიელები რას ამბობ?

- ჩვენ მოვისმინეთ ქართული სიმღერა და გალობა და გაოცებულები ვიყავით, როგორ შეუძლია ერს ასეთ პოლიფონია შექმნას?! ჩვენ ვნახეთ სვეტიცხოველი და აღფრთოვანებას ვერ ვმალავდით, მიუხედავად იმისა, რომ იტალიელებს არქიტექტურით ვერ გააკვირვებთ, მაგრამ იყო ერთი განსაკუთრებული დღე, როდესაც ჩვენ შევძელით რამდენიმე საათით გაგვებედნიერებინა ბავშვების ცხოვრება და ამით ჩვენც უზომოდ ბედნიერები ვართ, ამ ბედნიერებისთვის კიდევ დავბრუნდებით საქართველოში!

      აი, ასეთი ტურიტები გვიმრავლოს ღმერთმა და იქნებ მერე გახდეს სიკეთე გადამდები. იმედით სავსე სურვილებით მომავალ მსგავს ქველმოქმედებამდე.

[თათია]

სამაგალითოა!