ივნისში იწვიმა

[ლაშა]

      ბოლო სამი დღეა წვიმს. შიგადაშიგ გამოდარებით, მაგრამ მაინც წვიმს - გუშინწინ, გუშინ ღამით, დღეს.

ფოტო წვიმიანი ბათუმი

      ინტერნეტ "სტატუსები" წვიმაზე უკვე ყელში ამოვიდა, მაგრამ არა თავად წვიმა. ტრფობა წვიმისადმი, ხოტბის შესხმა, პოეზია, სიმღერები და ა.შ. არ ახალია, ძველია. მართლაც იყო და არის წვიმაში რაღაც განსაკუთრებული და სასიამოვნო. ძნელია დაივიწყო და დაკარგო ეს სიამოვნება, მაგრამ დრო ხომ ყველაფერს ცვლის. დრო თუ არა მოვლენები. წვიმის დადებითმა ემოციამაც ახლა ყოველ გაწვიმებისას ნაღველის მოტანის ფუნქციაც დაიმატა.

      შუადღე გადასულზე ცა უქვე კარგად მოქუფრულიყო, ცოტაც და ქათამი რომ თავისი საბუდრის ძებნას იწყებ, იმ ხანად დაიწყო წვიმა და მას შემდეგ მცირე-დიდზე ასხამს და არც აპირებს გადაღებას.

      ფანჯარასთან ერთად მოვხვდით მე და დედა, ბნელი ოთახიდან წვეთებით დასერილი შუშის მიღმა ნაძვებიდან გამოპარულ ყვითელ სხივებს ვუყურებდით, აქა-იქ ჩაქროლებულ ავტომობილებს, წითლად დატოვებულ კვალს, შხეფების ხმას და სახურავზე წვიმის წიკწიკს ვუსმენდით.

- დიდი ხანია ასე არ უწვიმია, არა დე?

- ჰო, გუშინწინ კი იწვიმა, მაგრამ ასე მშვიდად არა - ქარი იყო.

- მგონი წელს წვიმა სულ არ ყოფილა არა?

- იყო შვილო, იყო. ივნისში იწვიმა...

      ჩუმად მოშორდა ფანჯრებს. ბნელ ოთახს გაექცა და სამზარეულოს მიაშურა. მე ფანჯარასთან დავრჩი, ივნისის წვიმითა და ყელში მობჯენილი ბურთით...

[თათია]

სხვა წვიმა იყო, სხვანაირი... (ალბათ) :)

[ლაშა]

უაზროდ სხვანაირი.