ვზივარ და ჩემს მშობლებს ვუყურებ,რომლებიც იუთუბის არქივში თავიანთი ბავშვობისა თუ ახალგაზრდობისდროინდელ მუსიკებს უსმენენ და ისეთი გახარებულნი არიან ამით,რომ ლამის ისევ 16-17 წლის მოზარდებად იქცნენ.

ვუყურებ და მიკვირს. ნეტა,მე და ჩემი თაობის მოზარდებიც,რომ გადავაბიჯებთ შუა ხნის ასაკს,ასევე გავიხსენებთ ძველ სიმღერებს,ძველ ფილმებსა თუ…

ფოტოსერია - დღის საუკეთესო ფოტო 2012 წელს!

ხშირად გავიხსენოთ ღმერთის სიტყვები, რომ ექვსი დღე ვემსახუროთ საკუთარ თავს, მოვიპოვოთ პური არსობისა, მეშვიდე დღე კი საკუთარ სულს, ანუ უფალს დავუთმოთ. იმ სულს, რომელიც ყველაზე დიდი სიკეთე და სილამაზეა, რაც კი ადამიანმა შეიძლება იხილოს და ამ ცხოვრებაში განიცადოს.

ჰოლანდიის უნივერსიტეტის სწავლულები აცხადებენ, რომ ძველი ბეჭედი, რომელიც ისრაელის არქეოლოგებმა აღმოაჩინეს, ბიბლიურ დედოფალს - იეზაბელს ეკუთვნის.

ძველი ბეჭედი, რომელიც ჩვენს ერამდე IX საუკუნით თარიღდება, დღის სინათლეზე არქეოლოგმა ნახმანოვ ავიგადოვმა გამოიტანა.

მიუხედავად მასზე ივრითზე აღბეჭდილი სახელისა - „იეზაბიელი“, სწავლულები ეჭვობდნენ, რომ საქმე სამეფო ატრიბუტიკას ეხება.

თუმცა, ჰოლანდიელი მკვლევარების  აზრით, ბეჭედი საკმაოდ მსხვილი და შთამბეჭდავია იმისთვის, რომ იგი…

*იტალიელი კოლექციონერი რიო კოზელი ყველაზე მოსაწყენ წიგნებს აგროვებს. მისი კოლექცია10 00 ტომისგან შედგება. როდესაც ერთმა ხელმოცარულმა იტალიელმა პოეტმა გაიგო, რომ კოზელის ყველა მისი წიგნი ჰქონდა კოლექციაში ლამის თვითმკვლელობით დაასრულა სიცოცხლე.

ყველაზე მოსაწყენი წიგნების სიაში, რომელიც 2007 წელს კომპანია «Teletext»–მა შეადგინა, შევიდა: „ომი და მშვიდობა“, „დანაშაული და სასჯელი“, „ულისე“, „ალქიმიკოსი“ და „ჰარი პოტერი და ცეცხლოვანი თასი“. …

ლაზარე

მუსიკოსი

საღამო სწორედ ისეთი იყო, ჩვენ რომ გვიყვარდა.

არავინაა თავის უფალი!

ფოტოსერია - დღის საუკეთესო ფოტო 2012 წელს!

ფოტოსერია - დღის საუკეთესო ფოტო 2012 წელს!

თენდება...გარეთ თოვს...ყველაფერი თეთრადაა დაფარული.  სახლები,ქუჩები,ხეები თეთრად შემოსილან და ზამთრის მწუხარე ჰანგებით გვამცნობენ პირველი თოვლის მოსვლას.ბურუსში გახვეულა არემარე...ბურუსით არის მოცული ჩემი ფიქრებიც...ვფიქრობ და ვერ გადამიწყვეტია როგორ განვაგრძო…

ფოტოსერია - დღის საუკეთესო ფოტო 2012 წელს!

არ მახსოვს რა ვიგრძენი პირველად,რომ დაგინახე. გულისშემაღონებლად ვტიროდი, მაგრამ ვიცი რომ შენთვის ეს უსაზღვრო ბედნიერება იყო. ცხრა თვეს საკუთარი სხეულით მიფთხილდებოდი და ამ ქვეყნად მომავლინე. იქნებ სულაც არ გინდოდა ასეთ ცივ სამყაროს ვზიარებოდი, მაგრამ დღემდე ხომ ყველაფერს აკეთებ იმისათვის, რომ ჩემს ირგვლივ თბილოდეს.

შენ ხომ ადამიანი ხარ, რომელმაც პირველად ტირილი მასწავლა და შემდეგ სხვა დანარჩენი..…

იმიტომ! 

იმიტომ!

იმიტომ, რომ არ აძლევ თავს უფლებას გიყვარდეს, ბოჭავ შენს გრძნობებს, ცდილობ ყოველივე უარყოფითათ ნასწავლი პრინციპად აქციო შენი ცხოვრების ლოზუნგად, აშინებ შენს თავს და უნდობლობას უცხადებ შენს წმინდა გრძნობას, იმიტომ, რომ გაფორიაქებს ეს გარემო, ეს ხალხი, რაც მათგან გესმის და ეს ყველაფერი მხოლოდ უარყოფითია - არა, არა მე ისიც ვიცი რომ შენ ამ ყველაფერს ხვდები და უფრო მეტიც გრძნოობ ! გრძნობა რომ ეს უსამართლობა რომელიც ყოველი ჩვენგანის გულებშია…

მე ვწერ ამ სტრიქონებს ქარიან ღამეში, როდესაც წვიმის წვეთები ეცემიან მინას და როცა სიშორეზე ტირის როიალი.

მე ახლა მაგონდება ჩემი ცხოვრების ქარიშხლიანი დღეები და სინანულის ჟრუანტელი მივლის.

თანაც მიხარია, რომ ვარ ტერენტი გრანელი.

წინ უფსკრულია და შავი ნისლი მახვევია ირგვლივ.

მე ქვეყნის გაჩენიდან ნელა მოვდიოდი…

ნუ გეშინია, არა ვართ გველები. ამ მაღალს მთაზე გველს რა უნდა? ტყუილად შეკრთი, ჩვენ კაცს არაფერს ვავნებთ, არ მოვსწამლავთ. გარედან რომ დაჭმუჭნილი, ხმელი ტყავი გვაკრავს, იმან შეგაშინა? ერთს დროს ჩვენ სხვა ფერი და იერი გვედო. დრომ, ჟამთა ვითარებამ შეგვიცვალა სახე და ახლა, მწყემსი წამოგვაწყდება ზედ თუ მონადირე, უნდა შეკრთეს, მანამ ახლოს გვნახავს, სანამ შეიგნებს, რომ ჩვენ ერთის მუხის ხმელი ფესვები ვართ და სხვა არა-რა. ერთს დროს ჩვენ უზარმაზარ მუხას ვკვებდით, საზრდოს ვაწვდიდით, ძუძუს ვაწოვებდით.…