წესების დამდგენი

[ლაშა]

      სხვადასხვა სიტუაციაში სხვადასხვა მოქმედების წესი არსებობს. ზოგჯერ, ამა თუ იმ წესის შესრულება გვიჭირს და ნაცვლად საკუთარი თავის შეცვლისა და დახვეწისა (წესებთან შესაბამისობით), გვირჩევნია ეს წესები შევცვალოთ და მოვირგოთ. ეს ზოგჯერ კარგია და ზოგჯერ ცუდი. და საერთოდაც, ამ ტერმინებით აღწერა მართებული არ არის, ვინაიდან გააჩნია სიტუაციას... ამასთან, წესის შესრულების ან დარღვევის აუცილებლობა არ არის უნივერსალური მოცემულობა, შესაბამიასდ, „კარგს“ და „ცუდს“ ვერ შეუსაბამებ. ეს ეთიკურ-ფილოსოფიურ-საკამათო აბზაცი ერთი ამბის შესავალია.

      რამდენიმე დღის წინ, მე და 3 წლის თომა აივანზე ბურთს ვთამაშობდით. თამაშის წინ შევთანხმდით წესზე - ვისაც ეზოში ბურთი ჩაუვარდებოდა, ის ამოიტანდა. პირველად მე გადამივარდა ამიტომ თომამ უმალ შემახსენა:

- მამა, ხომ იცი, ვინც გადააგდო, იმან უნდა ამოიტანოს. მიდი, ამოიტანე.

      მეც დავემორჩილე ამ წესს და წავედი ამოსატანად. მეორედაც მე დავუშვი შეცდომა და იგივე ტექსტი გამიმეორა. მეც ჩავედი-ამოვიტანე. აი, მომდევო კი თომა იყო - მას ჩაუვარდა ბურთი ეზოში. ახლა ჩემი დრო იყო შემეხსენებინა არსებული წესი:

- თომა, მიდი ამოიტანე ბურთი.

- ერთად წავიდეთ.

- ერთად რატომ?

- ორივე ერთად უნდა წავიდეთ ბურთის ამოსატანად, მამა, ასეთია წესი.

- კი, მაგრამ როდის შეიცვალა ეგ წესი. წეღან მე არ წავედი მარტო?

- ახლა შეიცვალა. ორმა, ერთად უნდა ამოვიტანოთ ბურთი.

      ვინაიდან მაინც წესი იყო, თუნდაც ახალი რედაქციით, კვლავ დავემორჩილე და გავყევი. შემდეგ ჯერზეც მან გადააგდო და ისევ ორკაციანი წესის პრინციპით ვიხელმძღვანელეთ. შემდეგი უკვე მე ვიყავი, მე ჩავაგდე ბურთი და როცა ვუთხარი რომ გამომყოლოდა და ერთად ამოგვეტანა ბურთი (რედაქტირებული წესის მიხედვით), თომამ კიდევ უფრო დაავიწროვა, დააკონკრეტა და ახალი წესი შემოიღო.

- როცა დიდები აგდებენ ბურთს, მარტო მიდიან ამოსატანად, ხოლო როცა პატარები, ორმა უნდა ამიოტანოს.

      ერთი პირობა კი გამეღიმა, მაგრამ მე როგორც კანონმორჩილი მოქალაქე, ამ წესსაც დავემორჩილე. მომდევნო კვლავ თომა იყო და უკვე ვიცოდი, რომ ორი კაცის წესი მოქმედებდა, ამიტომ შევთავაზე.

- თომა, ხომ ორმა ერთად უნდა ამოიტანოს ბურთი?

- კიი.

- მაშინ, შენ და დედამ ამოიტანეთ - და მივანიშნე დედამისზე, რომელიც იმ წამს გამოვიდა აივანზე.

- არა მამა, როცა ბურთს ბიჭები თამაშობენ, ბიჭებმა უნდა ამოიტანონ ბურთი, ორმა.

      მივხვდი რომ ფარხმალი უნდა დამეყარა. თომა კიდევ იმდენ წესს მოიგონებდა, რამდენიც დასჭირდებოდა საკუთარი მიზნის მისაღწევად და კამათს აზრი დაეკარგებოდა.

      კვლავ ფილოსოფიურ საფიქრალს რომ დავუბრუნდეთ - ასეთი რამ თომასთვის არავის უსწავლებია, არც დედ-მამას და არც პაპა-ბებიას, არც ჩვენ მოვქცეულვართ ასე რომ წესები მოგვერგო. მულტფილმებსაც ასე თუ ისე ვაკონტროლებთ და ვიცით რას უყურებს ... თავიდან ბოლომდე თავისი „ნიჭის“ დამსახურებაა.

„შვა (ადამმა) სახოვნებისაებრ თჳსისა და ხატებისაებრ თჳსისა“(დაბ. 5, 3)

[ლაშა]

ეს წესების დადგენა იქამდე მივიდა, რომ ჭადრაკში პაიკის მოძრაობა იმის მიხედვით იცვლება, თვითონ როგორც აწყობს.