კუებზე მდგარი მითოლოგია (ვარიაცია ჭეშმარიტებისკენ)

[ლაშა]

     შემოქმედებითი კრიზისი ჰქვია იმ მომენტს, როცა გინდა დაწერო და არ გამოგის, ხომ?! გუშინ პირველი მარტი იყო, დღეს უკვე ორი მარტია, 2 დღით ადრე დავიწყე იმაზე ფიქრი, რომ გაზაფხულის დადგომას რაიმე პოსტით შევგებებოდი, მაგრამ ამაოდ. არაფერი არ გამოვიდა. იქეთ მივედე, აქეთ მოვედე, ძველი ჩანაწერები ამოვქექე, სად არ ვიძრომიალე და ბოლოს ერთ წიგნს წავაწყდი.

     ეს არის სტუდენტობის დროს შეძენილი ჩემი პირველი წიგნი. გადავშალე და ასე იწყება:

     "ერთხელ, ერთი ცნობილი მეცნიერი (ზოგიერთი ამბობს, რომ ეს ბერტრან რასელი იყო) ატარებდა ლექციას ასტრონომიაში. იგი ყვებოდა, როგორ ბრუნავს დედამიწა მზის გარშემო და, თავის მხრივ, მზე - ჩვენი გალაქტიკის სახელით ცნობილ ვარსკვლავთა უზარმაზარი კრებულის ცენტრის გარშემო. ლექციის დასასრულს ოთახის ბოლოს მჯდარი პატარა მოხუცი ქალბატონი ადგა და თქვა:

   - რასაც თქვენ ბრძანებთ, სრული სისულელეა. სინამდვილეში, სამყარო ბრტყელი დისკია, რომელიც გიგანტური კუს ზურგზე დგას.

     მეცნიერმა დამცინავად გაიღიმა და იკითხა:

   - კუ რაღაზე დგას?

   - თქვენ ძალიან ჭკვიანი ხართ, ახალგაზრდავ, ძალიან ჭკვიანი, - უპასუხა მოხუცმა ქალბატონმა, - მის ქვემოთ სულ კუებია".

     ამ ამბავით დაიწყო ჩემი სტუდენტობა და წიგნი კი, სტივენ ჰოუკინგის დროის მოკლე ისტორია გახლავთ.

     საქმე ისაა, რომ არ აქვს მნიშნველობა კუების გჯერა თუ სუპერსიმების თეორიის, საქმე ისაა, რომ ორივე თეორიას აკლია მეცნიერული, ექსპერიმენტული დასაბუთება: არავის უნახავს უზარმაზარი კუები დედამიწით ზურგზე და, ასევე არავის უნახავს სუპერსიმები.

     მჯერა სახეზე თქვენც გადაგირბინათ ირონიულმა ღიმილმა-სიცილმა, მაგრამ რა აუცილებელია კოსმოგონიაზე იფიქროთ და იქ ეძებოთ ჭეშმარიტება, თუკი ყოველდღიურ რეალობას ისე შეგვილამაზებენ და დაგვაჯერებ, როგორც კუების ამბავი სჯეროდათ საუკუნეების განმავლობაში?

     მაშ, რა არის სიმართლე? სად არის ჭეშმარიტება? როგორ შევამოწმოთ ეს?

     მითოსში ღმერთის იდეა ზოგჯერ ძალიან მარტივად ფორმულირდებოდა. ასე მაგალითად, ჩვენ ვხედავთ, რომ ათწლეულების და ასწლეულების განმავლობაში არსებობს სილამაზე და მშვენიერება, არსებობს ახალგაზრდობა. ჩვენი მამები იყვნენ ახალგაზრდები, ჩვენი დედები ლამაზები, იმათი მშობლებიც, კიდევ იმათი და იქამდე კიდევ იმათი (его, его, его, его, его отец тоже воевал-ის მსგავსად), შესაბამისად ახალგაზრდობაც და სილამაზეც მარადიულია, თუ მარადიულია, მაშასადამე შეჭმარიტი რეალობაა? ე.ი. მას უნდა ჰყავდეს თავის ღმერთი! გაიცანით აფროდიტე - სილამაზის ქალღმერთი.

     კარგი იქნებოდა მიდგომა ჭეშმარიტების ძიებისა დაგვეტოვებინა და იქნებ შემდეგ, წმინდა გაბრიელის საფლავის ქვის წარწერაც გასაგები გამხდარიყო - ჭეშმარიტება სულის უკვდავებაშია.

[ლაშა]

რა ამ პოსტის პასუხია და: ჰო(უ)კინგმა გადაწყვიტა კოსმოსს მიაშუროს რიჩარდ ბენსონის ხომალდით. პრფესორიც თანხმაა და "მესაჭეც".