ლოცვა გამაძლიერებლის გარეშე

[ლაშა]

ელენე (ელზა) ინასარიძის ფოტო;

      მცხეთის მერიამ სოციალურ ქსელებში გაავრცელა ინფორმაცია, შაბათს ელექტროენერგია შეუწყდება ქალაქ მცხეთის ზოგიერთ უბანს 10:00_დან 18:00_მდეო. ამ პერიოდში, 4 საათიდან სვეტიცხოველში მწუხრ-ცისკრის მსახურება იწყებოდა და მეც იქით გავეშურე.

      ახალი დამარტებულია და უკვე საკმაოდ მოდღევებულიც. ამიტომ 4 საათზე დეკემბრის ცუდღრუბლიანი და მოქუფრული დღეების ნაცვლად, კარგი მზიანი ამინდია და სვეტიცხოველის დიდებაც მზის შუქზე უკეთ ეფინება მცხეთას. სამწუხაროდ, იმ "ზოგიერთ უნაში" სვეტიცხოვლის უბანიც და ტაძარიც მოხვდა. სამწუხარო თავიდან ჩანდა, თორემ ლოცვის დაწყებიდან ცოტა ხანში "სასიამოვნო უშუქობად" გადაიქცა.

      მოგეხსენებათ, თანამედროვე ტაძრებში და განსაკუთრებით დიდ ტაძრებში, კელდებზე ფრესკებისა და ხატების გვერთი კიდევ მოიძებნება, თეთრი ან შავი ყუთები, ძირითადად, საიდანაც მედავითნის, დიაკვნის და მღვდლის ხმა ისმის ხოლმე, ზოგჯერ მგალობლებისაც. მიკროფონებით და დინამიკებით აღჭურვილი ტაძრები ჩვენში ძალიან მომრავლდა და ამის მიზეზად იმას ასახელებენ - მრევლმა უკეთ მოისმინოს მსახურებისას აღმოკითხული სიტყვებიო. ბევრ ტაძარში დინამიკებისა და მიკროფონების გარეშე ალბათ მართლა არაფერი გაისმებოდა, მაგრამ ეს არ ეხება სვეტიცხოველს და ეს გუშინაც გამოჩნდა.

      სადღაც, ყურიც მომიკრავს, წინათ მედავითნედ, დიაკვნად, მღვდლად ისეთ ადამაინს გამოირჩევდნენ, ვისაც გარდა სულიერი ღირსეულობისა გამორჩეული მუსიკალური სმენა და ხმის ტემბრიც ჰქონდაო, რათა მხოლოდ ძველი ქართულის კითხვის ცოდნა კი არა, გამართული მეტყველება და წაკითხულის მსმენელამდე მიტანა აუცილებელიაო.

      ხშირად მომისმენია სვეტიცხოველზე გაკეთებულ სიუჟეტებში მოსაუბრეთა აღფრთოვანება სვეტიცხოვლის არქიტექტურასთან დაკავშირებით, მის აკუსტუკურობასა და სხვა ღირსებებზე. ჰოდა, სწორედ ამ აკუსტიკის წყალობით, სვეტიცხოვლის სისადავისა და უბრალოების გამოისობით მოხდა ის, რაც მოხდა. გუშინდელი ლოცვა უფრო გრძნობებს ეხებოდა, ვიდრე მხოლოდ ყურთასმენას, გუშინდელი აღმოკითხული ფრაზები გულს უფრო ხვდებოდა ვიდრე ყურს. და მრევლიც, აქაოდა ირგვლივ სამარისებური სიჩუმეა და მე არ დავარღვიოო, გაყუსული უსმენდა მედავითნეს, დიაკვანს, მღვდელს, მგალობელს. ლოცვა ლოცვას ემსგავსებოდა. ნელ-ნელა ფანჯრებშიც იკლო სინათლემ და ტაძარშიც ბინდი შემოიპარა, სანთლები უფრო აკაშკაშდნენ, გრძნობებმაც იმატეს, "მსწრაფლ განუხვენ სინანულისა ბჭენი" დაიწყეს მგალობლებმა და თითქოს მართლაც იხსნებოდა სინანულის ბჭენი.

      მაგრამ......

      მერე შუქი მოვიდა. აზუზუნდა მიკროფონი და მიკროფონში მედავითნის ხმა, აზუზუნდა და ახმაურტა ტაძარიც, "მაინც ისმის მედავითნის ხმა, განა ისე ხმამაღლა რა უნდა ვთქვა, რომ ეს გადავფაროო". ლოცვა ყაყანს დაემსგავსა და გრძნობებიც გაქრა.

* * *

     ჰოდა, ეს დალოცვილი თუ ისეთი აღმაფრთოვანებელი არქიტექტურითა და სიზუსტითაა აგებული, რომ მსგავსი დეტალები (ლოცვის გახმიანება ტაძარში) გათვლილია, რა იქნება შაბათ-კვირას, მაშინ როდესაც დიდ დღესასწაულს არ უჩვენებს საეკლესიო კალენდარი და არც ეპისკოპოსნი გვყავს სტუმრად, რასაც ზღვა ხალხი მოყვება ხოლმე და უბრალოდ აუცილებლობა ხდება მიკროფონი და დინამიკი, იქნებ მაშინ მაინც სიბნელესა და სიჩუმეში, მედავითნის "გაუძლიერებელ" ხმას ვუსმინოთ და ისევ ვილოცოთ?

[merab CH.]

მახსოვს მეც მომისმენია, მართლა ძალიან სასიამოვნოა :)))))

[ლაშა]

ჰმ, რას უბნობთ ან რას გულისხმობთ ბატონო Kakha?? :D 

[ლაშა]

ცვლილებები? რწმენას გააჩნია და მონდომებასაც და კიდევ.... რად უნდა ბევრი ჩალიჩი ამ მიკრფონების გამორთვას? :D მაინცდამაინც მერია უნდა ჩაერიოს საქმეში? :D 

[ლაშა]

ჰმ, წლების წინ დინამიკების გარესე ლოცვაზე ვწერდი, კმაყოფილი გამოცდილებით, ახლა კი დინამიკები უკვე სინოდის კურთხევაშია...