პაპას წერილი

[roma]

პაპას წერილი

     გამარჯობა რომა! ძალიან მომენატრე, დიდი ხანია არ მინახიხარ. ტელეფონზე რომ გირეკავ სულ არ გცალია და მალე მითიშავ. ბოლოს რომ ვილაპარაკეთ მივხვდი, გაიზარდე და სერიოზულ თემებზეც შეიძლება საუბარი შენთან. არ ვიცი შეიძლება ლაპარაკი ვეღარც მოვახერხოთ და გადავწყვიტე წერილი მომეწერა. შეიძლება ცოტა გაგიკვირდეს ჩემგან ეს ყველაფერი მაგრამ მინდა წაიკითხო...

     მახსოვს როცა თქვი მოხუცები სულელები არიან, ვერ ხვდებიან რა ხდება სამყაროში. ცოდნა ძველდება და ახლის სწავლას ვერ ახერხებთ მოხუცებიო. მკითხე რომელია საუკეთესო ოპერატიული სისტემა და რატოო. მე კიდევ წარმოდგენა არ მქონდა რას მეკითხებოდი, ამის საფუძველზე დაასკვენი, რომ შენ ჩემზე ჭკვიანი ხარ. ნუ რათქმაუნდა შენ უფრო მეტი იცი კომპიუტერებზე, ავტომობილებზე, ფილმებზე და ა.შ. მაგრამ წარმოდგენა არ გაქვს ადამიანებზე.

     ადამიანებზე რომ ვლაპარაკობდით მითხარი: „ადამიანები იმდენად საზიზღრები ვართ ყველაფერს ვეჩვევითო“. გეთანხმები მე ყველაზე საშინელებას_ ომს შევეჩვიე, კაცის კვლა ბოლოს უკვე სიამოვნებასაც მანიჭებდა. გადიოდა წლები და მე ვამაყობდი როგორ მოვაჭერი თავი ახალგაზრდა კაპიტანს. მაგრამ გავიდა წლები, მე მარტო ვარ, ხანდახან კატას ვეფერები და ველაპარაკები ხოლმე რომელიც ჩემსავით დაბერდა და სულ სძინავს, ესეც ეჩვევა სიკვდილს ნელ-ნელა.

     ჩემი მხრიდან ასე ლაპარაკი შეიძლება უცნაურად მოგეჩვენოს მაგრამ მინდა გითხრა: როცა ვბერდებით და ხშირ შემთხვევაში მარტო ვრჩებით, ვბოროტდებით. მე ახალგაზრდობაში ვიყავი ბოროტი და ამ სიბერეში დავიწყე ფიქრი სიკეთესა და სიყვარულზე. ახლა ველოდები ჩვენ სახლთან როდის ჩაივლიან სკოლის ბავშვები რომ დავხვდე მათ და თითო ვაშლი დავურიგო, მერე პატარა ცელქ თვალებში ჩავხედო, გავუღიმო და მოვეფერო. ხან ფანჯრიდან ვუყურებ როგორ შემოიპარებიან ეზოში და მპარავენ ხილს, მეც მინდა მათსავით პატარა ვიყო და ხილს ვიპარავდე, ვიცინოდე ბევრს და ვეხუტებოდე ყველას...

     შენ ჩემი სახელი გქვია და ჩემ გვარს აგრძელებ... ჩვენში დარჩეს და გვარი, ეროვნება ან სახელი სისულელა. არ ღირს რომელიმეს გამო მოუკლა ადამიანში „ღიმილი“. მე მინდა რომ გვარი კი არა, ჩემი ბებრული ოცნება გააგრძელო. რამდენი „ღიმილიც“ მოვკალი, რაც ბოროტება გავაკეთე, მინდა რომ ათასჯერ მეტად გააბედნიერო ხალხი. დათესო სიყვარული ღიმილით. ახლა ყველაფერი გაუფერულდა, ყველაფერი არარეალურია. თითქოს იშლება ყველაფერი და რეალურად მხოლოდ სინანულს ვგრძნობ, სინანულს რომ საკმარისად არ მიყვარდა. ჩემ ყველა ნასროლ ტყვიას ვარდით შევცვლიდი, ყველას ვისაც ვაწყენინე ფეხებს დავუკოცნიდი და პატიებას ვთხოვდი, მიუხედავად იმისა იმსახურებდა თუ არა ამას. მე შევცდი, სამშობლოს ტყვიით ვერ დაიცავ და შენ სახელზე მნიშვნელოვანი შენი ღიმილია. მინდა რომ მხოლოდ სიკეთე აკეთო ყველას გაუღიმო და ყველა შეიყვარო... გთხოვ! არ მინდა მხოლოდ ჩემ სახელს და გვარს აგრძელებდე, დაივიწყე ყველაფერი და ჩემი ბებრული ოცნება გააგრძელე_ხშირად გაიღიმე, ხშირად ჩაეხუტე და ეცადე ყველა შეიყვარო...

[თათია]

შენი პაპა,  ყველას პაპა რომ იყოს, ხომ შეიძლება? :)