მოგონება

[გიო]

წყლიან სიბნელეში ერთდროულად
თვალი და ფოთოლი.
წარღვნის შიში, რომელიც ყველა
დროში ხელახლა იბადება.
გადარჩენილა სამყარო,
ნოეს თვალებში შეფრინდა მტრედი.
ციდან გადმოეშვა ცისარტყელა,
ფანჯრიდან ფარდა.

მოგონებას იქ უნდა ჩამოუარო,
სადაც დატოვე,
ის უძრავია.
ვარდის ბაგით ჩურჩულებს,
და მოლოდინის ცრემლებით ასველებს გზას.

თევზის ტანივით გასრიალდა ცაში ღრუბელი.
მომავალში სახის ზედაპირზე
სხვისი ანარეკლი,
უფრთებო ჩიტები,
ტყე ხის გარეშე.
სიზმრის წამწამებზე ღამე,
და ყველაფერი ცხადზე მეტი...

რამდენჯერაც დაიფურცლა მთვარე,
იმდენჯერ ბავშვის გული მიჩვენა...

ზაალ ჯალაღონია

[გიო]

გენიალურია

[ლაშა]

საინტერესო საკითხავი. სამომავლოდ, სხვა ლექსებს, პოეზიის ვრცელ ჯგუფში დაველოდებით.