ლაზარესთან მეგობრობა

[ლაშა]

      მომნატრებია მეტროთი მგზავრობა. დღეს ვიმგზავრე. ორი ადამიანი, ჩვენს წინ მსჯელობდა იმაზე, რა არის მეგობრობა - შენ რომ ჩემი გესმის და იცი მე რას ვფიქრობ, მე რომ შენი მესმის და ვიცი შენ რას ფიქრობ, ეს არის მეგობრობაო, უმტკიცებდა ერთი მეორეს. ამ დროს კახას გადავულაპარამე, ხედავ რა საინტერესოათქო. კახამ ჩვეული ფილოსოფიური სიდინჯითა და ჩაფიქრებით - დაიკიდე, ძალიან ბევრი დალიესო - მიპასუხა.

      - რას ამბობ კახა, მე ხომ სოციოლოგი ვარ? ეს როგორ დავიკიდო?

      - სოციოლოგი ხარ, ფსიქოლოგი ხომ არა? - მიპასუხა.

      - ჰო, მაგრამ სოციალურ ფსიქოლოგიას ვაწვები - მივუგე ხუმრობით. ხელი ჩაიქნია და გაჩუმდა.

      ამ ამბის ჩაწერა დავიწყე ბლოგში და ის კაცი, წეღან რომ მეგობრობის იდეას ამტკიცებდა, გვერდით მომიჯდა.

      - გამარჯობა მეგობარო, გვისმენდით არა?

      - არა, მე უბრალოდ ჩემი მისამართით გამოწვდილ ხელებს ვუყურებდი, ხმა არ მესმოდა - ვუპასუხე მშვიდად.

      - დიახ, მე ვუხსნიდი იმ ადამიანს რომ მეც ისეთივე მეგობარი ვარ მისთვის, როგორც თქვენ, უბრალოდ მან თქვენი სახელი არ იცის, ჩემი კი იცის. თქვენ რა ჰქვიათ?

      - მე? მე ლაშა მქვია.

      - ძალიან სასიამოვნოა.

      - როგორ, მან თქვენზე მხოლოდ ის იცის რა გქვიათ? - ჩავეძიე მე.

      - დიახ, მხოლოდ ეს. და მე ის მიწოდებს მეგობარს. ამიტომ, მე მას ვუხსნიდი, რომ მე და თქვენ მისთვის ერთანაირი მეგობრები ვართ. თუ ჩვენ ქრისტეს ეკლესია გვაერთიანებს, მაშინ მე და თქვენ მისთვის ერთნაირი მეგობრები ვართ.

      - ე.ი. თქვენ მას არ იცნობთ?

      - არა.

      ამ დროს, „შემდეგი სადგური მარჯანიშვილიო“ და კახას დავემშვიდობე. ეს კაციც ადგა.

      - აბა ლაშა, მე გილოცავთ დღევანდელ დღეს, დღეს ლაზარეს შაბათია.

      - მეც გილოცავთ, მრავალს დაესწარით - ვუპასუხე.

      - ჩვენი დამეგობრების დღე ყოფილიყოს - მიპასუხა და ჩავიდა.

      მე ამბის ჩაწერა გავაგრძელე, ვაითუ ნათქვამი დამვიწყებოდა?!

      ჰოდა, მომნატრებია მეტროთი მგზავრობა.

P.S. დღეს ლაზარე აღდგა, ერთ კვირაში მკვდარი ღმერთი აღდგება! გილოცავთ.

[ლაშა]

კარგი, დაველოდები ))