წუთისოფლის დილა

[ლაშა]

      კაკლის წასაღებად ჭერში შემოპარული ციყვის უყურადღებო ფხაკუნმა გააღვიძა. სიცივე იგრძნო. ლანდების გასარჩევად სამყოფი სინათლე შემოდიოდა თოვლით თითქმისდაფარული სარკმლიდან. ბუხარი მიჩუმათებულიყო, სამაგიეროდ ოთახის კუთხეში დატანებული, მარანში გასასვლელი კარი ჭრიალებდა - იქიდან სულ სიცივე უბერავდა. ნაბადში გაკრულს წამოდგომა ჭირისდღესავით ეზარებოდა, მაგრამ სხვა გზა არ ჰქონდა - ასე დარჩენა არ შეიძლებოდა. თვალები მოიფშვნიტა და ოთახს ინტერესიანად მოავლო თვალი. ყოველ დილით ასე ფიქრობდა, თითქის სხვა სახლში იღვიძებდა. ცალი ფეხი გამოყო. შესცივდა და უკან შეაბრუნა. კიდევ ცოტა ხანს და შემდეგ უთუოდ წამოხტებოდა, როგორც სჩვევია ხოლმე. თვალები დახუჭა და დაელოდა ცოტა ხნის გასვლას.

      ამჯერად წიფელის ტკაცუნმა გააღვიძა, სიცხეს შეეხუთა და წყალი სწყუროდა. ადგომის დრო იყო, წუთისოფლის სტუმრებიც მოსულიყვნენ და ჯეროვნად უნდა დახვედროდა. საბნებიდან გამოძვრა, წამოხტა და შესაგებებლად მოემზადა.

გაგრძელება ►