ხალხის მსახურთა სიმრავლე

[ლაშა]

      წმინდა, მტკიცე და ძლიერი, ურყევი საძირველის ჩასხმისას, ქვაკუთხედის დადებისას, იმ დიდებულ და მარადსანატრელ დროს, ეკლესიის დასაბამში, როდესაც მართლაც ოქროს ხანა იდგა ქრისტეს მიწიერ სხეულში, მაშინ როდესაც: "ყოველნივე მორწმუნენი იყვნეს ერთბამად, და აქუნდა ყოველივე ზოგად. და დღითი-დღედ განკრძალულ იყვნეს ტაძარსა მას შინა, აკურთხევდეს სახლ-მდაბრ პურსა, მიიღებდეს საზრდელსა მხიარულითა და განმარტებულითა გულითა, აქებდეს ღმერთსა, და აქუნდა მადლი ყოვლისა მიმართ ერისა. ხოლო უფალი შესძინებდა ცხოვნებულთა დღითი-დღედ ეკლესიასა", დღის წესრიგში დადგა დიაკონის ინსტიტუტის შემოღება. წმინდა წერილის მიხედვით, მაშინ 7 დიაკონი იკურთხა, ხოლო გადმოცემის მიხედვით, დიაკონებთან ერთად, არსებობდნენ დიაკონისები - ქალი დიაკვნები (ეტიმ. ბერძნ. diacónissa "მსახური ქალი" (იგივე დედათდიაკონი ქართულ პრაქტიკაში)), მოგვიანებით ეს ინსტიტუტი გაუქმდა, მხოლოდ რამდენიმე ავტოკეფალურ მართლმადიდებლურ ეკლესიაში შემორჩა და ასევე XIX საუკუნეში, პროტესტანტულ ეკლესიაში აღადგინეს.

      გასულ პარასკევს, 17 თებერვალს, წმინდა დიდმოწამე თეოდორეს ხსენების დღეს, საკუთარი მფარველი წმინდანის სადღესასწაულო ლიტურღიაზე თეოდორე II-მ, უნეტარესმა პაპმა და პატრიარქმა ალექსანდრიისა და სრულიად აფრიკისა, ხელი დაასხა (ქიროტესია აღასრულა) დიაკონისებს . ეკურთხა 5 დიაკონისა, რომელთაგან სამი მონაზონია, ორი კი კატეხიზაციის პერიოდს გადის.

      ხელდასხმა მოხდა კონგოს დემოკრატიულ რესპუბლიკაში, კოლვეზის მისიონერულ ცენტრში, წმინდა ნიკოლოზის სახელობის ტაძარში. მსახურებაში, თეოდორე მეორესთან ერთად მონაწილეობდნენ, კინშასას მიტროპოლიტი ნიკოფორე, ბურუნდუსა და რუანდას მიტროპოლიტი ინოკენტი, და ადგილობრივი, კონგოს პროვინციის, კატანგის მიტროპოლიტი მელეტი. წირვაზე გალობდა მეტროპოლიის მგალობელთა გუნდი.