შემოდგომის უიღბლო დღე

[თამუნა გოგინაშვილი]

      შემოდგომის მზიანი და ცივი დღეა, ბუნება ყვითელმა ფერმა მოიცვა. ირგვლივ ყველაფერი დადუმებულია, მყუდროებას მხოლოდ ფოთლების შრიალი არღვევს... მე კი ვდგავარ და ვუსმენ მათ საამო შრიალს, თითქოს ვცდილობ გავარკვიო თუ რისი თქმა სურთ... წამით გაირინდა ყველაფერი და ვხვდები რომ ეს სიჩუმე კარგს არ უნდა ნიშნავდეს... და აი, ამოვარდა საშინელი და ძლიერი ქარი და თითქოს ყურში გარკვევით ჩამჩურჩულებს: "ის წავიდა და აღარასოდეს დაბრუნდება", ვდგავარ ერთ ადგილას გაშეშებული, მინდა ვიყვირო, ვიტირო, მაგრამ ვდგავარ და ვერ ვინძრევი, თითქოს ცხოვრება იმ წამს დასრულდა, ჩემ თვალწინ დასრულდა ყველაფერი... ფოთლები, რომლებსაც საშინელმა ქარმა ერთი ამოქროლვით მოუსპო სიცოცხლე და მოსწყვიტა თავის სამყოფელს, ცდილობენ მანუგეშონ, მათ ხომ ისევე მოუსპეს სიცოცხლე, როგორც მე, ისინიც ჩემსავით მოტყუვდნენ. ქარი სიყვარულს ეფიცებოდა საბრალო ფოთოლს, ბოლოს კი მიატოვა სადღაც კუთხეში და დატოვა მარტო... ჩვენ გვესმის ერთმანეთის და ვცდილობთ ვანუგეშოთ ერთმანეთი, მაგრამ ტკივილი რჩება ტკივილად...

თ. გოგინაშვილი

[ლაშა]

ტკივილი გამქრალი ურთიერთობის და არა სიყვარულის...

ქარმა თუმც მიმოყარა ფოთლები აქეთ-იქით და მიატოვა, მას ფოთლებისთვის სიყვარული არ წაურმევია... 

[თამუნა გოგინაშვილი]

გამქრალი ურთიერთობა ხომ თავისთავად სიყვარულის გაქრობასაც ნიშნავს და ორივეს დაკარგვითაა გამოწვეული ტკივილი

[ლაშა]

ურთიერთობა სიყვარულის გამოხატვაა... სიყვარული კი გამოჩნდება ადამიანში, რჩება და მუდამ ფეთქავს, თუ ამ სიყვარულს სულ მცირედი მაინც სცხია ზენაარი სიყვარულისა... ;) :)

არ გეკამათები, ვინაიდან ეს უინდივიდუალურესი რამაა, უბრალოდ მე ასე მგონია :*

[თამუნა გოგინაშვილი]

მე ზოგადად სიყვარულზე არ მიწერია,აქ კონკრეტულ ადამიანთან  ურთიერთობის დასასრულზე და მისადმი სიყვარულის გაქრობაზე მაქვს ლაპარაკი,თორემ სიყვარული ყოველთვის არსებობს ყველა ადამიანის გულში