შიში ვერ იხსნის სიკვდილსა

[თათია]

      სიკვდილი, სიცოცხლის გაგრძელებაა, ოღონდ სხვა ფორმით. საერთოდ, მოკვდა მკაცრი ფორმაა, სწორია გარდაიცვალა. არ არსებობს ადამიანი, რომელიც ცხოვრების განმავლობაში რამდენჯერმე არ დაფიქრდეს სიკვდილზე, არ ჩაუღრმავდეს ამ თემას და არ დაებადოს შემდეგი კითხვები: რა ხდება როდესაც მოვკვდები? სად მოვხვდები?არსებობს თუ არა სამოთხე ან ჯოჯოხეთი? ეს ის კითხვებია, რომელზეც პასუხს სიკვდილის შემდეგ თუ გავიგებთ. ეს ფენომენი, სიკვდილი, მეცნიერებმა დიდიხანია ამოხსნეს, თუმცა სულიერად საიდუმლოდ რჩება.

      ადამიანი მთელი სიცოცხლის განმავლობაში იმდენი სიხარულის და ბედნიერების გამზიარებელია, ძნელია იფიქრო იმაზე, თუ როგორ მთავრდება ერთ მშვენიერ დღეს ეს ყველაფერი და ყველაზე ცუდია, რომ არ იცი რა იწყება ამის შემდეგ. ეს არცოდნა და მასზე ფიქრი ადამიანს სულიერად ანადგურებს. ადამიანი მაშინ არის მშვიდად, როდესაც იცის რა ხდება. როგორც კი მომავალზე იწყებს ფიქრს და სვამს კითხვებს: რა იქნება? როდის იქნება? ზუსტად ამ დროს იწყება სულიერი არეულობა. ვფიქრობ ადამიანს წუთისოფლის დატოვების უფრო ეშინია, ვიდრე სიკვდილის. არ ვიცი, შეიძლება ეს ინსტიქტია ან სხვა რამ, მაგრამ სანამ ცოცხლები ვართ, სანამ გული გვიცემს და შეგვიძლია გავიზიაროთ ბედნიერი წუთები, სხვა დანარჩენ გრძნობებთან ერთად, ნუ ვიფიქრებთ იმაზე თუ რა იქნება ხვალ. მთავარია ახლა შეგვიძლია შევიგრძნოთ ყველა საუკეთესო მომენტი ამ ცხოვრებისა და დავტკბეთ ამით. სჯობს ნუ ვიფიქრებთ სიკვდილზე. აღსასრული ერთხელ დგება, ჩვენ კი მთელი ცხოვრება შიშის გრძნობით ველით მას. სიკვდილის შიში უფრო საზარელია, ვიდრე თავად სიკვდილი.

      ამიტომაც, თუ გვსურს ჩვენი სახელები მომავალმა თაობებმა უკვდავყონ, უნდა ვიცხოვროთ სიმართლით, პატიოსნად, უნდა ვიყოთ კაცთმოყვარენი და ღვთისმოშიშნი. უნდა შეგვწევდეს ძალა იმისა, რომ მივუტევოთ ერთმანეთს და დავუყვავოთ, ვენდოთ ერთმანეთს და მხარში დავუდგეთ. დავთესოთ სიკეთე და სიყვარული ♥

"ყოველი რომელი გინდეს თქუენ, რაჲთა გიყონ კაცთა, ეგრეცა თქუენ ჰყავით მათა მიმართ, რამეთუ ესრეთ არს სჯული და წინასწარმეტყუელი." მათე 7:12