სინათლის ძალა (რიგგარეშე მბავი მასხარების ცხოვრებიდან)

[პაატა ტეტუნაშვილი]

. საგასტროლოდ წასულები, დიდი ხნის ხეტიალის შემდეგ, უდაბნოს გავლით,  ბნელეთის სამეფოს მივადექით.  საოცარი იყო ის სამეფო, უფრო ჯადოსნური.  
 გარედან ისეთი  მკვეთრი და კაშკაშა  საბურველი ჰქონდა შემოხვეული თვალს ჭრიდა ყველაფერს, თუმცა შიგნით ისე ბნელოდა, რომ  თვალთან თითის მიტანა გაგიჭირდებოდა კაცს.
ამიტომაც იმ ქვეყნის მაცხოვრებლები  თავის სამოსს არასოდეს  რეცხავდნენ. ასე ამბობდნენ:
-მაინც ვერავინ  ხედავს ჩვენს ჭუჭყს და რატომღა გავირეცხოთ, დრო რატომ დავკარგოთო?! - და დადიოდნენ  ლაფში ამოსვრილები.
ყოყმანი დავიწყეთ შევსულიყავით თუ არა ამ სამეფოში. ბოლოს, დიდი ბჭობის შემდგ, მაინც შევედით.  მათი ჭუჭყისგან ისეთი  საძაგელი სუნი იდგა, რომ ფილტვები კინაღამ გაგვიჩერდა.
მივდიოდით და ვხედავდით მხოლოდ ლანდებს, რომლებიც, სიბნელეს მიჩვეულნი ინსტიქტურად მოძრაობდნენ  და  გადაადგილდებოდნენ.
სინათლეს მიჩვეულებს რა გაგვაძლებინებდა და  ჭაობის ჯადოსნური  მაშხალა ფისში ამოვავლეთ, კვეს-აბედით ცეცხლი მივუნთეთ და გზა ისე განვაგრძეთ.
უცხო სინათლემ გააოცა იქ მაცხოვრებლები და გარს შემოგვეხვივნენ.
ცეცხლის შუქზე კარგად გამოჩდა მათი გამურული სახეებიც და მათი ჭუჭყიანი სამოსიც. შედეგად ერთმანეთს დაცინვა დაუწყეს.  ერთმანეთის დაცინვამ, ერთმანეთის წყენაც გამოიწვია და ატყდა მათ შორის გაწევ-გამოწევა.
უცებ ერთმა მათგანმა იყვირა: 
-ხალხო, რა გვაჩხუბებს?  მოდით, ამ არეულობის შემომტანებს ეს ცეცხლი ჩავუქროთ და  ყველაფერი თავის კალაპოტში ჩადგებაო!
ასეც მოიქცნენ. წაგვესივნენ, ცეხლი წაგვართვეს და სულ ფეხებით თელეს.
დავრჩით კვლავ სიბნელეში, მაგრამ დახეთ სოცრებას: ცეცხლის სინათლეს მიჩვეული თვალი სიბნელეს ვეღარ გაუსწორეს და ხვეწნა დაგვიწყეს:
-იქნებ გვაპატიოთ და ისევ აანთოთ ეგ ცეცხლიო.
ისევ ამოვავლეთ ჯაოსნური მაშხალა ფისში და ისევ გავკარით კვეს-აბედს.
ისევ შეხედეს ერთმანეთის ჭუჭყს და ახლა შერცხვათ. 
იკითხეს:
-ახლა რა ვქნათ? ამ ჭუჭყს რა მოვუხერხოთო?
-ჩამოიბანეთ! - ვუპასუხეთ ჩვენ.
-ამ წყვდიადში მდინარემდე მისასვლელ გზას რომ ვერ მივაგნებთ  სინათლეს მიჩვეულებიო?
- ყველამ თქვენი წილი სინათლე აიღეთ და გზა ისე გაიკვლიეთო, - ვუპასუხეთ იმედიანად.
-აქ რომ მხოლოდ ერთი სინათლეაო?
-ნუ გეშინიათ, ყველას გვეყოფა!- ვუთხარით ისევ იმედით ანთებულებმა და ჯადოსნური ცეცხლის მაშხალა დავიქნიეთ.
თითო დაქნევაზე რატო ასი ანთებული მაშხალა არ ჩნდებოდა.. გაივსო ქალაქი სინათლთ, მდინარე კი ჭუჭყიანი ხალხით.  დაიბანეს, გასუფთავდნენ, მყრალი სუნი მოიშორეს და იცი რამაგარი სამეფო გამოჩნდა? ძალიან მაგარი და დღეს იმ სამეფოს სიბნელის სამეფოს ნაცვლად სინათლის სამეფო ჰქვია.