ომი

[ცისია]

რომ შემოგიტევს რაღაცეები და გრძნობები დარბიან შენში ერთი კი არა, ყველააა... შენ კი არ იცი რომელს გაეკიდო, რომელი დაიჭირო და ჩაკლა.

არადა ჩვენ ბრმათა სამყაროში ვცხოვრობთ სადაც ვერავინ ვერაფერს ხედავს, ყრუთა ქვეყანაში ვცხოვრობთ სადაც არავის არაფერი არ ესმის, არ ესმით როგორ კივიან სულები, როგორ შიათ სიყვარული და ადამიანურობა... ვერ ვაშველებთ ხელს და ვერ ვეხმარებით ერთმანეთ... ეს იმას ჰგავს ტალახიან ხელს რომ შეაწმენდ ვინმეს, მაგრამ მაინც არაფერი შეეტყოობა იმიტომ რომ ისიც ტალახშია ამოსვვრილი.

ლეონიძემ სამი რამ აკლია ქვეყანასო მაგრამ სამართალი, რომ ჰქონდეს ადამინს სიყვარული უნდა გააჩნდეს. ჩვენი უბედურებაც სწორედ აქედან მოდის უსიყვარულობა და  ეგოიზმი... ჩავიკეტეთ, ვერაფერს ვხვდებით ძირს ვხოხავთ და დავფრინავთ... ქერცლები, ბევრი ქერცლები.

არადა, მშვენიერი იასამანი აყვავდება მალე.

არადა, წვიმა დაგვასველებს, მოგვრწყავს, რომ სიცოცხლე ავაყვაოთ.

არადა, ცა ისევ შეიღებება. ათასგვარი ფერით დახატავს და ჩვენ ამას არ დავინახავთ

ცხოვრება გრძელდება სიყვარულით სავსე ფერებით, ჩვენი უსიყვარულობით.