მე შენი მჯერა - რუსუდან წიგნაძე

[შორენა კენჭოშვილი]

გთხოვ, მე გულახდილ სიტყვას მოველი,
ჩემი არ გჯერა და ვერც გაჯერებ,
ვეღარც ჩემიდან ითქვა ყოველი
და ვერც ამ წყეულ წუთებს ვაჩერებ.
თუ არც მომისმენ, მითხარ რომ მარად
ისე იფიქრებ, როგორც ცა წვიმას,
როგორც მაგ სხეულს სულია მყარად,
ისე როგორც მე, ისე არც იმას
ვითარცა ქრება შენში იმედი,
როს უკიდურესს ეხება ზღვარი,
მე ამ დასკვნამდე მაშინ მივედი,
როცა დაკარგე კუთვნილი თავი.
როს შენ სხვას უსმენ, ვინც არ გარგია,
მე ვიმეორებ, როგორც ცა წვიმას,
ყოვლის საწყისი ისევ კარგია,
არ დაუჯერო ისევ სხვა იმას.
რომელსაც ოდეს ზღვა წაშლის ტალღით,
შენ კი დაგრჩება მკვდარი სოფელი,
როდესაც ცუდი საზღვრების გავლით
აღარც იქნება კაცი ყოველი.
ჩემი არ გჯერა, რადგან არ გესმის,
რომ სხვა ცხოვრებით აღარ ივარგებ,
მაგ ყოველივე ნათქვამის შესმით,
ჯოჯოხეთის კარს თავად მიაგნებ.
მაგრამ თუ ოდნავ გიყვარვარ მაინც,
ან თუ სულ ცოტა ვინმეს პატივს სცემ,
გთხოვ, არ დაკარგო კუთვნილი თავი,
მე თუ გაგიშვი, დრო არ გაგიშვებს.
უბრალოდ მინდა გესმოდეს ცოტა,
თუმცა ამის თქმას ვერცერთხელ ვბედავ,
თუკი დაეცი, მიწას ნუ ბობღავ,
გთხოვ, რომ იცოდე, მე შენი მჯერა.