გაიდეალების ამბავი

[ლაშა]

      ფიქრები ფრენიდან ფურცლებზე ეშვებიან, ტექნოლოგიების განვითარებამ კი მათ ციფრული ხასიათიც შეჰმატა და მსოფლიოში მიმოფანტა. ერთ-ერთ ასეთ მფრინავ ფრაზას წავაწყდი ინტერნეტში:

ევროპა არც ევროკავშირია და არც "ნატო", არც ვიზალიბერალიზაცია და არც "იეფილეს კოშკი", არც ევროსტრუქტურებია და არც უეფას შტაბბინა, არც მერკელია და არც ოლანდი, არც "ევროტურია" და არც "ევრორემონტი", ევროპა, უპრიველესად, შინაგანი მდგომარეობაა: თავისუფალი სულის სილაღეა, პროვინციული ამპარტავნებისაგან თავისფლებაა, ქაჯობა-გორსალობისგან თავისუფლებაა, ფულის ყადრის კულტურაა, ზომიერების კულტურაა, საკუთარი ინდივიდუალობისა და სხვათა პატივისცემაა, სოციალური თანადგომის ზეობაა, მოქალაქეობრივი შეგნებაა...

ეს ყველაფერი კი თავს იყრის და ვლინდება ქცევაში, თვით "დგმაში", ბუნებითი და ბუნებრივი ქცევის ყოველ დეტალში.

და სანამ ეს ყველაფერი ჩვენს ტვინში არ გაცნობიერდება და თვით ქცევაში არ გამოვლინდება, საკუთარი ყოფის ყოველ დეტალში არ გამოვლინდება, მანამდე არც ევროლიბერალიზაცია "გაგვაევროპელებს" და არც ევროსტრუქტურები - ევროპა საკუთარ გონებასა და გულში უნდა დაიმკვიდრო, მისი ადგილი მანდაა და არა "ზეციური" "ევროკავშირის" "სასუფეველში".

      მეჩვენება თუ გაიდეალებასთან გვაქვს საქმე?

      ევროპამცოდნეობით ვერ დავიკვეხნი, მაგრამ ჩემი აზრით, ევროპა, უპირველსად არის კონტინენტი ევროპა და ევროპელობა, უპირველესყოვლისა, უკავშირდება ამავე კონტინენტზე ცხოვრებას. რატომ აიდეალებენ და ჰმატებენ ან მიაწერენ ისეთ თვისებებს, რომელიც არაა დამახასიათებელი მხოლოდ ამ კონტინენტისთვის?

      მაშ რა გამოდის, აზია, ავსტრალია, სამხრეთ ამერიკა (ჩრდილოეთ ამერიკაზე იტყვიან, ეგ ევროპის ფილიალიაო) არის მონური სულის ჩაკეტილობა, პროვინციული ამპარტავნების მონობა, ქაჯობა-გორსალობის მონობა, ფულის ყადრის უკულტურობა, ზომიერების უკულტურობა, საკუთარ ინდივიდუალობისა უქონლობა და სხვათა უპატივცემულობა, სოციალური თანადგომის არ ქონა, მოქალაქეობრივი შეუგნებლობა?

      თუ ამ განმარტებას ევროპა აკეთებს, ევროპა პროვინციალური ამპარტავნების რიგითი გამოვლინებაა!