ეკალ-ბარდებში საპატიო ცხოვრება

[ლაშა]

      არაქრისტიანული ცხოვრების ანდა მცირედ მორწმუნეობის გამართლება ზოგჯერ სხვადასხვა მიზეზით ხდება, ზოგნი დაბრკლოლებულნი არიან, ზოგნი ჭეშმარიტების "ძიებაში" თავად დაკარგულან, ზოგნი სამსახურებს ვერ შორდებიან და ა.შ. სწორედ ამგვარი სარწმუნოების გამო ამბობს მაცხოვარი სახარებაში ერთ იგავს (მთ. 13, 3-8), როდესაც გამოვა მთესვარი თესვად, ზოგი მარცვალი დავარდება "გზისა ზედა", მოვლენ ფრინველები და შეჭამენ მას, ზოგიერთი მარცვალი "კლოვანსა ზედა" დავარდება, სადაც მიწა არ არის საკმარისად გამოსადეგი, უცბად აღმოცენდება, მაგრამ ვინაიდან ფესვებს ღრმად ვერ გაიდგავს, როგორც კი მზე ამოვა - დასცხება და გახმება. სხვა მარცვალი "ეკალთა შორის" დავარდება, აღმოცენდება ეკალი და მოაშთობს მას და ზოგიერთი მარცვალი კი "ქვეყანასა კეთილსა" დაეცეს და გამოიღოს ნაყოფი რომელიმემ ასი, რომელიმემ სამოცი და რომელიმემ ოცდაათი. ამ იგავს თავად მაცხოვარი განმარტავს (მთ. 13, 18-23) და ამბობს, რომ პირველი ისინი არიან, რომელთაც "ესმეს სიტყვაი სასუფევლისაი", მაგრამ შეიმეცნეს, არ გაიაზრეს, არ გულისხმაჰყვეს, ამიტომ მოვიდა "უკეთური იგი" და მათ გულებში დათესილი სიტყვა მოიაცა, კლდეზე დაცემული მარცვლის მეპატრონეთ რაც შეეხება, ესენი არიან ისინი, რომლებმაც მოისმინეს და უმალვე სიხარულით მიიღეს, მაგრამ ვინაიდან სიმტკიცე აკლდათ, ძირი არ ჰქონდათ გულში და "საწუთო" ანუ ჩვენებურად რომ ვთქვა ალბათ, მედრონი არიან, როგორც კი რაიმე ჭირი ან დევნა შეხვდებათ, უმალვე დაბრკოლებიანო. ხოლო, ისინი, ვინც "ეკალთა შორის" აღმოჩნდნენ, არიან ადამიანები, რომლებმაც მოისმინეს სიტყვა და ამსოფლიურმა საზრუნავმა, სიმდიდრის საცდურმა მათში დაბადებული სიტყვა მაოშთო და უნაყოფო ქმნა, ხოლო კეთილ ქვეყანაზე დათესილნი, არიან ისინი რომელთაც სიტყვა უფლისა მოისმინეს, გაიაზრეს, გულში დაიმარხეს და გამოიღეს ნაყოფი ასი, სამოცი და ოცდაათი.

წყარო

      რატომ გავიხსენე სახარების ის ეპიზოდი, რომელიც ისედაც ყველამ იცის?! საქმე ის გახლავთ, რომ ჯერ კიდევ სკოლაში ისწავლებოდა ეს იგავი და სულ პატარა ვიყავი როდესაც მკითხეს - შენი აზრით შენ რომელი ხარო? ვიცოდი, რომ ნაყოფის მატარებელი არ ვიყავი, ამიტომ ბოლო - მეოთხე ადამიანთა რიგებში ვერ ჩავეწერებოდი, ამასთანავე ჩემი მოჩვენებითი თავმდაბლობა არ მაძლევდა ამის საშუალებას, ამიტომ სამიდან ყველაზე კარგი უნდა ამერჩია და რატომღაც, ეკალთა შორის დავარდნილი ავირჩიე (ვინაიდან სიტყვის მოსმენა მაგრამ არ გაგება, ანდა გაგება, მაგრამ არ დამარხვა და დაბრკოლებისას ქრისტეს უარყოფა ცუდად ჟღერა გონებაში). გავიდა დრო და ანალოგიური შეკითხვა მოძღვარმაც დამისვა და პასუხი ზუსტად იგივე იყო. შედეგი ის გახლდათ, რომ სინანული ამ პასუხისთვის ჩემს გულში არ იბადებოდა. თითქის სოფლის საზრუნავით დაბრკოლება და ამით გამართლება ნაყოფის გამოუღებლობისა, ისეთივე დანაშაული არ იყოს, როგორც სიტყვის მოსმენა და მერე ჭირსა თუ დევნაში, ანდა სხვა იდეოლოგთა გარემოში მოხვედრისას, საკუთარი სარწმუნოების დავიწყება, რაც ასე ხშირია დღეს ახალგაზრდებში. მაგრამ მაინც მე სულ ეკალ ბარდებში მოხვედრილთა წრეში ვეწერებოდი და ამის გამო სინანულსაც არ ვგრძნობდი. და ვფიქრობ, რომ ეს ის პრობლემაა რომელიც დღესაც დგას ეკლესიაში, როგორც მრევლის, ასევე სასულიერო პირების დონეზე, რომ

 - შვილებისათვის ლიმონ, შვილებისათვის! და ამ შვილებისათვის, რომლისთვისაც ოდესღაც ღმერთისთვის მადლობაც გვითქვამს, მათი დალოცვისას ღმრთისაგან გაჩენილები ხართო გვიხარებია და ა.შ. ახლა შვილებზე ზრუნვისას ღმერთის დავიწყებაც გამართლებულია.

      ყველაზე დიდი საჩუქარი ადამიანისთვის ხომ სიცოცხლეა, სიცოცხლის გამგრძელებლები კიდევ ეს "შვილები" არიან, მაგრამ თუ ყველაფერი ასე "შვილებისათვის" შეიწირება, არ მესმის რა ფასი აქვს სიცოცხლეს სიცოცხლის წყაროს გარეშე დარჩენილს? რის მაქნისია ტელეფონი, თუ საჭირო აპლიკაციების გადმოწერით, დაინსტალირებით და მოხმარებით იმდენად გადატვირთავ, რომ დარეკვის დრო რომ მოვა, ის უბრალოდ დაჯდება და შენ არ გექნება დამტენი, რომ შეაერთო და დატენო, მაშინ ტელეფონიც ხომ უბრალო ჩაქუჩია. ☺

[BrOliKa]

ამიტომ უნდა გქონდეს ორი ან სამი და რაც მეტი უკეთესი :D

[BrOliKa]

რატომ იქნებ ჯეკპოტი მოიგო და ვერ დაგიკავშირდნენ :D

[BrOliKa]

მოიგებ მოიგებ მთავარია ბილეთი იყიდო და ტელეფონი არ დაგოჯდეს :D

[ლაშა]

3 არა, მაგრამ 2 ნომრიანობა გამოცდილი მაქვს - არც ისე საინტერესო და სასიამოვნოა - გღლის! :D