გაცრეცილი ახლანდელობა

[ნათი მორბედაძე]

      ის ცა მენატრება, ის დიდი მინდვრები, სადაც ყვავილებს ვკრეფდი თაიგულად ვკრავდი და სახში დედასთან მივარბენინებდი. იები მენატრება, ტყის სურნელიი, გაზაფხულზე მზის სიხივები რომ ეცემა მიწას და ოხშივარი ასდის მთებს, ყანებს მინდვრებს და ჭალებს. მენატრებააა ყველაფერი, შენი გაზაფხული მენატრება, ცაზე კოპლებად დაყრილი ღრუბლები და ამ ღრუბლებიდან მზის სხივების გარდატეხაა.

      ეხლა მახსენდება დედის დღესთან დაკავშირებით, ბავშვები როგორ მივრბოდით ყვავილების დასაკრეფად მინდვრებში და როგორ დავძვრებოდით ბუჩქის ძირებში, როგორ ვეჯიბრებოდით ერთმანეთს ვინ უფრო ლამაზ და დიდ თაიგულს მიუტანდა დედას 3 მარტს. ვინ როგორ გაუფერადებდა და გაულამაზებდა დედას ამ დღეს. ნახატებს არ ვიშურებდით მათ გასახარად და დილით ადრე საწოლთან ვახვედრებდით ყვავილებს და მისალოც ბარათს ნახატითურთ. ასე გადიოდა ბავშვობის წლები და მოვედი აქამდე. ეხალ სხვაა უფრო გაცრეცილია ეს ყოველივე, ის სიხარული თითქოს აღარ არის. მე ამას გარემოს ვაბრალებ თუმცა ახალც მაქვს სურვილი წავიდე და ჩემი ხელით დაკრეფილი ყვევილების თაიგული მივუტანო დედას, ეს კიდევ უფრო მეტად დამაბრუნებს ბავშობაში და იმ ბავშვურ დღეებს მეტად მძაფრად გადმოვიტან დღევანდელში, მაგრამ დროის უქონლობა სასტიკად წყენს ამ ყველაფერს. ეხლა სხვაგვარი მილოცვით შემოვიფარგლები. ვცვლი ბრძოლას და ბრძოლის იარაღს, მაგრამ დედის მიმართ დამოკიდებულება არ იცვლება და მას ვერავინ და ვერაფერი შეცვლიის პირიქით უფროდაუფრო მძაფრდება და ერთ დიდი აუხსნელ ძლიერ გრძნობად სამარადისოდ გადაქცეულიი სულ თან დამყვება და გამყვება ყველგან და ოველთვის და მინდა რომ სულ ასეთი იყოოს დედა და მინდა რომ მის სახეზე ბევრ ღიმილს და სიხარულს ვხედავდე ალბათ ეს იქნება ჩემთვის ყველაზე დიდი სიხარულიც და ბედნიერებაც.

      პ.ს. ყველა დედას გილოცავთ ამ დღეს !!! წარმატებულები, ბედნიერები და ღირსეულები ყოფილიყავით. დედა ღვთისმშობლის მადლი და წყალობა კიდე არ მოგკლებოდეთ სამარადისოდ :* :* ♥ ♥