დამნაშავე სიტყვები

[ლაშა]

- წავედით, ვიპოვეთ ახალი თავშესაფარი. კედლებიც გვექნება და ჭერიც. რბილი საწოლიც თოვლის ქულასთვის - სიხარულით შემოვარდა კოლომბო.

- შორს არის?

- არა, მალე მივალთ და დაცულებიც ვიქნებით.

- კოლომბო, იცი დღეს აქ ჯესიკა იყო - თოვლის ქულა თამაშ-თამაშით მივიდა კოლომბოსთან.

- ჯესიკა? - კოლომბომ მარიას გადახედა.

- ჰო, მგონი ჯესიკა ერქვა. რავიცი, მარიამ ასე დაუძახა და... მარია, ხო ჯესიკა იყო? - მიმართა თოვლის ქულამ მარიას.

- ოპაა, ეს რა გამოვტოვეთ? - ჩაიხარხარა მიოდმა.

- წადი შენი ადგილი მონახე ბოროტების მაშხალავ - შეუბღვირა ტარაკანმა - ისე, ეგ გოგო მე უფრო შემეფერებოდა, ფერით მაინც - წაიქილიკა და თავადაც კუთხეში მიყუჩდა.

- კი, ჯესიკა იყო კოლომბო.

- რატომ არ თქვი მერე?

- ჯერ ახლა მოხვედი და მაშინვე გადაბარგებაზე დაიწყე საუბარი, როდის უნდა მეთქვა?

- კოლომბო, იცნობ ჯესიკას? იცი რა შავი იყო? მაგრად შემეშინდა. თავიდან ტარაკანი მეგონა, მაგრამ ჯესიკა არისო. კოლომბო, დავჯდები რა შენს ზურგზე?

- რა უნდოდა? - ფიქრებში გართულმა იკითხა კოლომბომ.

- როგორ გგონია?

- არაფერიც არ მგონია და არც მინდა მეგონოს! რა უნდოდათქო? - ხმას მოუმატა კოლომბომ.

      თოვლის ქულას შეეშინდა და თითქმის ზურგზეაბობღებული უკან ჩამოცურდა. შეშინებული უყურებს ჯერ კოლომბოს, მერე მარიას. მათ ერთმანეთთისთვის აქამდე არ დაუყვირიათ.

- დაბრუნება უნდოდა, სხვა რა უნდა სდომებოდა? - მკვახედ მიუგო მარიამ.

- ასე უბრალოდ, მოვიდა და დაბრუნება ითხოვა?

- კი, ასე მოვიდა და დაბრუნება ითხოვა.

- და კიდევ მიყვარსო შენზე თქვა - სიხარულით წამოიძახა თოვლის ქულამ, თან ფიქრობდა კარგად ვიქცევიო - მაგრამ მარიას რომ ვკითხე, არ მიპასუხა - რა არის სიყვარული და შენ მაინც მეტყვი? - ისევ ბედნიერმა იკითხა თოვლის ქულამ.

      მარიას გახედა. ტიროდა. კოლომბო დაფიქრებული გაუნძრევლად იდგა, თითქოს გაშეშდაო. თოვლის ქულა თვალებს აქეთ-იქით აცეცებდა და ვერ გაიგო რა მოხდა, ასეთი რა თქვა. უცბად ტარაკანის მუჯლუგუნი იგრძნო, გადი იქითო მიანიშნა. თოვლის ქულაც დაემორჩილა და გაჰყვა.

- ნამდვილი პატარა ტლიკინა სულელი ხარ - ერთი შეუბღვირა ტარაკანმა და გულამოხვრით ჩაილაპარაკა - მიყვარსო.

◄ წინა ნაწილი

გაგრძელება ►