ბედობა როგორც განაჩენი

[ლაშა]

      წარმოიდგინეთ, თქვენ შეგიძლიათ ერთი დღის მაგალითზე მთელი წელი განსაზღვროთ! ჰმ, რა დიდებული შესაძლებლობა იქნებოდა. მხოლოდ ფენტეზში თუ წარმომიდგენია ასეთი რამ, მაგრამ იქაც კი არ ხდება ასეთი სასწაულები - განსაზღვრო მთელი წელი ერთი დღით - როგორც ჯავახურ ლექსიკონში წერენ - ჯავახთა რწმენით, ბედობა დღეს როგორც გაატარებდა, ის მთელი წლისათვის დაებედებოდა. ამიტომაც ამ დღეს ერიდებოდნენ ჩხუბს, უსაქმურობას და სხვა არასასურველ ქცევას.

      ბედობა. ცრუ-რწმენაშიც მცირედმორწმუნეები ვართ, ამაზე თუ გიფიქრიათ? წარმოიდგინეთ, ამ ჯავახური რწმენის მიხედვით არსებობდა მიზეზ-შედეგობრივი კავშირი, რომლის მიხედვითაც, მაისში თუ ჩხუბი მოგივიდოდა მეზობელთან, შეგეძლო მარტივად აგეხსნა - ბედობას ვიჩხუბე და იმიტომო, ან თუ ბედობას იჩხუბებდი, მერე მთელი წელი იქნებოდი დაზაფული, ღმერთო, ნეტავ მართლა ვინმეს არ წავეკიდოო. მაგრამ ფიქრობთ, ეს რწმენა მუშაობდა? დიდი ალბათობით არა. აკი ვამბობ, ცრურწმენაშიც მცირედმორწმუნეები ვიქნებოდით. წარმართობასაც სჭირდება რწმენა.

      მერამდენე ახალი წელია არ უთოვია? იქნებ, რომელიმე ბედობას ვინმე მავანმა უთოვლობა ისურვა?! მერამდენე წელია ქვეყნის წინსვლა და წარმატება, სულ უკუღმა გაიგება და წლიდან წლამდე უფსკრულისკენ მივექანებით და ილიას სიტყვებსაც ყოველწლიურად ვაზიარებთ ნიშნისმოგებითა და ირონიით - „რა გითხრათ? რით გაგახაროთ?“, იქნებ ვინმემ სწორედ ბედობა დღეს ისურვა საქართველოს სიავე? მერამდენე წელია, ქრისტესკენ ვითომდა შემობრუნებული ერი სრულიად დაშორდა ქრისტეს, ისე რომ ტაძრებს კი უშნებეს, მაგრამ იმ ტაძრებში ღმერთს არ უშვებს, ქრისტეს მღვდლები არიან, ქრისტეზე კი არაფერს გვიყვებიან, „ქართველნო ერთად ღმრთისაკენო“ იძახიან, მაგრამ მისი გზის ავან-ჩავანი არ იციან. იქნებ, ვიღაცამ სწორედ ბედობა დღეს ისურვა ამ ხალხის უღმერთობა?

      და ახლა წარმოიდგინეთ, ვაითუ, ეს ბედობა არც არსებულა და არც რამე სიახლოვე აქვს ჭეშმარიტებასთან და არა 2 იანვარი, არამედ ყოველდღე ნამოქედარი განსაზღვრავს მთელს წელს, ათწლეულს, საუკუნეს და ა.შ.

და მაინც, როგორც ერთ ცნობილ სიმღერაშია:

დაგბედებოდეთ ნატვრის ახდენააა, და სიყვარული ბავშვივით წრფელი.

ახალგაზრდობა და აღმაფრენა, დამილოცნია ახალი წელი!

P.S. ჯავახებო, რას ერიდებოდით გავიგე, მაგრამ რას აკეთებდით ბედობა დღეს, რატომ არ წერია?