სალვადორი... მე მე მე

[ცისია]

სასოწარკვეთილებაში ჩავარდნილი ნუთუ შეძლებს თოვლით დაფარული გზის გაკვალვას.. მზიანი ამინდში თოვლი დნება და როდის გათენდება როდის დამთავრდება.. როდის დაიწყება ახალი დილა იქნებ ასეცაა საჭირო მაგრამ მოუთმენლობისდა გამო სიყვარულისკენ, ბედნიეებისკენ სწრაფვა არ ნელდება არ მშორდება. და მეც მათით სავსე მივდიივარ ამ თოვლით დაბურულ ღამეს და იმედი მაცოოცხლებს რომ მზე ამოვა... სიყვარული ასეა ასე და,მიბნელდა შემომაღამდა მაგრამ როგორ დავადანაშაულო სხვა ჩემს დაბნელებულ ღამეში შემით ჩაბურულ და მიმკვდარ სამყაროში სადაც ჩემითვე იწყება დილაც და ღამეც სადაც მე მე ვარ სადაც მე მე ვარ სადაც ჩემი ოცნებები რეალობა,. სადაც ჩემი სიყვარული სიყვარულს ჰგავს და არა დამალულ განძს,.. სადაც ჩემი ცრემლი წმიდა, სინანულით სავსე და მიტევებით ადუღებული... მე მე ... ფიქრებით სავსე ღამები დასიებულ თვალებში ამოკითხული სიცარიელე და გული გახეთქვას მიყვანლი დარდით ამავდროულად სიყვარულით და კვლავ სასოწარკვეთილება.. სიკვდილის ნდომა მზის ამოსვლა და კვავ ჩემით ჩასვლა... ჩემი კვალი უკვალო თოვლზე მიმავალი სიცარიელით სავსე და სიმთვრალით დამთვრალი.. ჩემი კვნესა უკვალო უხმო დსა მიუსაფარი... ჩემი სიტყვები ისევ ჩუმი ისევ უკვალო... და მე მიმავალი არავინ შემჩერებელი და ჰა დავაპიერებ სიკვდილს და ვინ მყავსშემჩერებელი იმ სუუსხის და სიცივის გარდა რაც ვიგემეე..ამდენ გამოვლილს იქნებ შემრჩეს ძალა რომ მაინც ვიბრძოლო ბედნიერებიოსთვის? იქნებ შემრჩეს ძალა იმისვის რომ ვიყო ბედნიოერი .. აწდა...
და მე აწ ყველასგან მოშორებული მათთან ახლოს მყოფი.. მე ბედნიერი უბედურებით სავსე გულით და მე სიიცოოცხლის ხალისიით სიკვდილში მყოფი... სიიცოოცხლიით მფეთქავ სიცოოცხლის წყურვილს ვიკლავ და მივაბიჯებ სიიციივის მორევში.. იქნებ გამოვფხიზლდე? იქნებ მოვიდე გონს იქნებ ეს იყოოს ჩემი სიყვარულის და სიიხარულის საწყისი.. მე ხომ მსუურს? თუმც.....
დაინგრა... დამთავრდა მე მოოოვაშორე ჩემი ხელით გავითხარე სამარე... ჩემი ფეხით ჩავდივარ გემშვიდოობებით გემშვიდოობები მთავრდება... გაჯერებული ჩემი ნაწერები ტკივილით ტრაგიზმით უიმედობით სიყვარულიით თქვენ წარმოიდგინეთ და კიდევ ჩემი თავის გათქერვით გადაუარე ყველაზე პირველმა და რა გასაკვირია თუ მე თქვენ მომყევით და თქვენც გადამიარეთ? მე არ მიკვირს მე არ მიკვირს ჩემი თავი ასე ყოფნით მე ვაე და კიდევ მე,.... თვქენ და მე შორს ერთმანეთთან და მერე რა? დავანგრიე ყოველი ოცნება ფუჭი ყოფილა ასე რომ მაბედნიერებდა იმ წამს იმ მომენტში დავანგრიე ჩემი ხელით გავითხარე სამარე და მერე რა??? თუმც....
გაამეფდა გავმეფდი გამეეფდიიი... ჩვენ ყველა ერთად გავამეფეთ ის... ჩვენი და მათი ისინი ჩვენგან შორს და ჩვენ მათთან ერთად იციი >??? ხვდები? ფიქრობ? იქნებ არც იფიქრო იქნებ არც იყოოს საჭირო ფიქრი და ქვეცნობიერმა შენს მაგიივრად ყველაფერი გააკეთოს ყველაფერი უშენოდ შენს გარეშ .. იქნებ მე და იქნებ ჩვენ იქქნეებ ისეთი სიყვარულიისეთი... სხვებისგან შეუმჩნეველი ჩვენით სავსე და ჩვენი თითებით შეხებული.. დაუტეველი .... გრძნობადი... ჩვენით შესისლხორცებული... ჩვენით ანთებული.. ჩვენით დამთბარი....
სევდიანო სევდიანო ჩემი სისხლო სევდიანაად მჩქლორვალევ და სევდიანაად ამოგანგლულო წითლად.. თოვლზე დაწინწკლუულო ფეხიგათქერილო...
ჩემი ქალი ჩემით დამთბარი.. მე ბედნიერი.. მე ბედნიერი... მე ბედნიერი....