პატარა უფლისწულის, წაკითხულის შთაბეჭდილებები

[Ekaterine]

      ანტუან დე სენტ-ეგზიუპერის ნაწარმოები „პატარა უფლისწული“, ჩემი აზრით, ისეთი ნაწარმოებია, რომელიც ალბათ ყველა ადამიანს ერთხელ მაინც უნდა ჰქონდეს წაკითხული. მე პირადად ძალიან პატარა ვიყავი, როდესაც ის პირველად წავიკითხე. რა საკვირველია, დღევანდელი წაკითხული და გააზრებული სრულიად განსხვავდება მაშინდელისგან. ვფიქრობ, თუ რამდენიმე წლის შემდეგ კვლავ გადავწყვეტ აღნიშნული ნაწარმოების წაკითხვას, სავარაუდოდ ბევრ ახალ რამეს აღმოვაჩენ.

      „პატარა უფლისწული“ ძალზედ თბილი და მარტივი, გასაგები ენით დაწერილი ნაწარმოებია, მაგრამ მასში ჩადებულია საკმაოდ დიდი სიბრძნე. პირველ რიგში კარგად ჩანს ის, თუ როგორ განსხვავდება ერთმანეთისგან ბავშვებისა და დიდების მიერ აღქმული სამყარო. უფროსებს „ხომ ძალიან უყვართ ციფრები. თუ თქვენ მათ რომელიმე ახალ მეგობარზე უამბობთ რამეს, ისინი არასოდეს არ გკითხავენ იმას, რაც მთავარია. არასოდეს გკითხავენ როგორი ხმა აქვს შენს მეგობარს, რა თამაში უყვარს, ან პეპლების კოლექციას თუ აგროვებს. ამის მაგიერ გკითხავენ: რამდენი წლისაა, რამდენი ძმა ჰყავს, რამდენს იწონის და რა ჯამაგირი აქვს მამამისსო. და მათ ჰგონიათ, რომ ამით უკვე ყველაფერი გაიგეს.“ ბავშვთა თვალთახედვა სრულიად განსხვავებულია უფროსთაგან. ისინი გაცილებით უფრო სუფთანი არიან, მაგრამ სამწუხაროდ ადამიანებს წლების მატებასთან ერთად გულიც ემღვრევათ.

      ნაწარმოების დასაწყისში გვხვდება ნახატის შეფასება და ანალიზი. აღნიშნულ ნახატს თითქმის ყველა ქუდად აღიქვამს. რეალურად კი მასზე გველის მიერ გადაყლაპული სპილოა გამოსახული. აღნიშნული მაგალითიდან შეგვიძლია დავასკვნათ თუ როგორი განსხვავებული აზროვნება გააჩნია ყველა ადამიანს. „ყველას თავისი ვარსკვლავები ჰყავს. მაგრამ ეს ვარსკვლავები სხვადასხვანაირია.“ გარდა ამისა, ნახატის განხილვიდან უნდა ავიღოთ მაგალითი, რომ სანამ რაიმე გადაწყვეტილებას მივიღებთ ყველაფერი კარგად უნდა ავწონ-დავწონოთ, გავაანალიზოთ და შემდგომ მივიღოთ გადაწყვეტილება. ასჯერ უნდა გავზომოთ და ერთხელ გავჭრათ, როგორც ქართული ხალხური ანდაზა გვასწავლის.

      მოთხრობაში საუბარია აგრეთვე შეფასებაზე, რომ მხოლოდ ერთეულებს შესწევთ იმის ძალა, რომ სწორად შეაფასონ საკუთარი თავი. „საკუთარი თავის გამართლება ყველაზე ძნელი საქმეა ამქვეყნად. საკუთარი თავის გამართლება უფრო ძნელია, ვიდრე სხვების. თუ შესძლებ, სწორი მსჯავრი დასდო შენს თავს, ნამდვილი ბრძენი იქნები.“

      ანტუან დე სენტ-ეგზიუპერის აზრით, „მხოლოდ გული ხედავს კარგად, თვალს არ ძალუძს დაინახოს ის, რაც მთავარია და არსებითი.“ თვალები მხოლოდ უბრალოდ გვეხმარება, რომ აღვიქვათ გარემო და მასში მდებარე სხვადასხვა ობიექტები. აი, გული კი ყველაფერს გრძნობს.

      „პატარა უფლისწულში“ ასევე ხაზია გასმული იმაზე თუ რა მნიშვნელოვანია მეგობრობა. ახალი მეგობრების შეძენა ხომ ძალიან სასარგებლოა, რადგან მათ ძალუძთ ჩვენი სულები ახალი ენერგიით აავსონ. ამას ადასტურებს ჩვენს მიერ განხილული ნაწარმოები. მეგობრობის გარეშე წარმოუდგენელია ცხოვრება და არსებობა. მეგობრები წარმოადგენენ სულის საზრდოს, რომელიც აუცილებელია ნებისმიერი ადამიანისთვის. უმეგობროდ ცხოვრება უდიდეს უბედურებას წარმოადგენს. უფრო სასიამოვნოა მეგობართან ერთად ბნელში სიარული, ვიდრე მარტომ იარო ნათელში. „პატარა უფლისწულში“ ჩანს თუ როგორ გაუმარტივა მეგობრობამ საქმე აღნიშნული ნაწარმოების მთავარ პერსონაჟებს.